گر ازگوهر کمر سازی وگر دستار زرپیچی

دمی بی کشمکش گردی که زیر خاک سرپیچی

نفس خون گشت و تسکین حبابی هم نشد حاصل

چو گرداب اینقدر تا چند در فکر گهر پیچی

ز حیرت پای درگل مانده ای ، تحریک مژگانی

نگاه بی نیازی تا به کی در چشم تر پیچی

به خط عنبرین در هاله گیری ماه تابان را

ز گیسو سنبل شاداب برگلبرگ تر پیچی

ز تدبیر دگر آرایش نازت نمی آید

به گردد نازکی گرد میانت تا کمر پیچی

کمند اینجا رسایی درخور سامان چین دارد

جهان صید خیال توست برخود هر قدر پیچی

برو زاهد نداری مغز بر اسرار پیچیدن

تو محو ظاهری عمامه می باید به سر پیچی

به پرواز هوس تا کی نفس می سوزی ای غافل

کمند ناله ای جهدی که بر صید اثر پیچی

تماشا زین دو نیرنگ هوس بیرون نمی باشد

نگه گر نیست باید چون شنیدن بر خبر پیچی

بجز رزق مقدر نیست ممکن حاصل کامت

اگرچون عنکبوتان رشته برصد بام ودرپیچی

غرورعجز دنیا حکم شاخ آهوان دارد

تو هم چندانکه برخود بیش بالی بیشترپیچی

بسی پیچید بیدل ناله ات بر دامن شبها

کنون وقت است اگر این رشته درپای سحر پیچی